اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر کم‌توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت­های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر کم­توان ذهنی شهر یزد انجام شد. روش پژوهش نیمه­آزمایشی و طرح آن پیش­آزمون پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش­آموزان پسر کم­توان ذهنی 11 تا 20 ساله را شامل می­شدند که در سال تحصیلی 94-1393 در مدارس کم­توان ذهنی شهر یزد مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل 40 دانش­آموز بود که به­طور تصادفی انتخاب و در دو گروه 20 نفره­ آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش مقیاس اضطراب اجتماعی لاجرسا برای نوجوانان بود. برنامه آموزش مهارت­های ارتباطی طی 12 جلسه 50 دقیقه­ای به شرکت­کنندگان گروه آزمایش آموزش داده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون t مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ اضطراب اجتماعی و تمامی ابعاد آن تفاوت معنا­داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل داده­ها نشانگر آن بود که آموزش مهارت­های ارتباطی باعث کاهش اضطراب اجتماعی و مؤلفه­های آن، یعنی ترس از ارزیابی منفی، اجتناب و اندوه اجتماعی در موقعیت جدید و اجتناب و اندوه عمومی در دانش­آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. از این­رو پیشنهاد می­شود که بر آموزش مهارت­های ارتباطی به دانش­آموزان کم­توان ذهنی تأکید شود.